Invloed genetische factoren op de behandeling van osteosarcoom

Osteosarcomen zijn de meest voorkomende bottumoren die met name voorkomen bij kinderen in de pubertijd. Sinds de jaren zeventig is de overleving van kinderen met osteosarcomen sterk verbeterd van 10% naar ongeveer 60%. Dit komt met name door de invoering van preoperatieve en postoperatieve chemotherapie. Ondanks deze duidelijke verbetering reageert nog steeds een groot deel van de patiënten niet goed op de behandeling en overlijdt. Meer inzicht in de mechanismen die leiden tot ongevoeligheid voor de behandeling en de genetische factoren die daarbij een rol spelen zou kunnen leiden tot een effectievere behandeling van patiënten die niet goed reageren op de huidige behandeling. In het onderzoek wordt daarom gekeken naar mogelijke risicofactoren die van invloed zijn op de uiteindelijke overleving.  

Het vervolg

Uit onderzoek van de tot nu toe behandelde patiënten bleek dat bij kinderen, waarbij na de eerste kuren nog veel levende tumorcellen aanwezig waren, de kans op genezing klein is. Van deze kinderen is er erfelijk materiaal (DNA) verzameld. Dit wordt momenteel vergeleken met DNA van kinderen die wel goed op de chemotherapie hebben gereageerd. De verschillen worden in detail in kaart gebracht. Uit het eerste deel van het onderzoek bleek dat jonge kinderen, met name onder de 18 jaar, een betere overlevingskans hebben dan volwassenen (>20 jaar). Als het mogelijk is een meer aangepaste behandeling voor de individuele patiënt te ontwikkelen, wordt het hopelijk mogelijk een nog betere overleving voor zowel kinderen als volwassenen te kunnen bewerkstelligen.  

Conclusie  

In totaal is de DNA code van de twee verschillende groepen (kinderen die wél of niet goed op de chemotherapie reageren) met elkaar vergeleken. In totaal was er DNA van 145 patiënten. De verschillen op 384 specifieke plekken in de DNA code is onderzocht. Deze 384 plekken in het DNA zijn gelegen in genen die een rol spelen in de werking van een aantal medicijnen (cisplatinum, doxorubicine en methotrexaat). Deze medicijnen worden al langdurig gebruikt voor de behandeling van osteosarcomen. Uit dit onderzoek blijkt dat de DNA code van kinderen met osteosarcomen die wel goed reageren op de medicijnen cisplatinum en doxorubicine op drie van de 384 plekken duidelijk verschilt van de DNA code van kinderen die niet goed reageren op deze medicijnen. De verschillen in DNA code van kinderen die wel of niet reageren op de het medicijn methotrexaat moeten nog onderzocht worden. De drie gevonden verschillen in DNA code liggen in genen die mogelijk een rol spelen bij de werking van deze medicijnen. In de toekomst zal het onderzoek zich daarom richten op de functie van deze genen.  

Onderzoeksnummer: 14 
Centrum: Amalia Kinderziekenhuis – Radboudumc Nijmegen 
Startjaar: 2008 
Looptijd: 3 jaar 
Totale kosten/bijdrage KiKa: € 301.204