Ongeneeslijk zieke Bart zamelt duizenden euro’s in voor kinderen met kanker

Eind 2020 kreeg Bart last van zijn stem. Hij ging steeds slechter en heser praten. “De artsen dachten dat het een schimmel of een infectie was”, vertelt hij. Vanaf dat moment maakte Bart zich nog nergens zorgen over. Hij krijgt medicijnen in de hoop dat zijn klachten weggaan. Maar zijn situatie verbeterde maar niet. “Ik ben drie maanden lang van het kastje naar de muur gestuurd.” Op aandringen van Bart is er toch een onderzoek gestart. In het ziekenhuis zagen de artsen een dikke witte aanslag op zijn stembanden. Bart moest onder het mes. “Omdat ze de aanslag niet weg kregen, is er een kweek genomen. En daaruit bleek dat het ging om een kwaadaardige vorm van keelkanker.”

Om de kanker te verwijderen wacht Bart een zware behandeling van 30 bestralingen en chemo’s.  Maar met resultaat. Bart geneest. Hij is blij en pakt zijn normale leven weer op. Maar dan krijgt Bart acht maanden later weer last van zijn keel. Tijdens een nacontrole blijkt dat de kanker niet weg is. Dit keer uitgezaaid naar zijn lymfeklieren. “Ik had eigenlijk maar één keus: mijn stembanden, strottenhoofd en lymfeklieren moesten eruit”, vertelt Bart. “Dat was een heftige operatie. Ik adem nu via een gat in mijn hals. Daar zit een pleister op. Als ik daarop druk, gaat de lucht er niet via de hals uit maar via een prothese.” Aanvullend op de operatie kreeg Bart nog eens zeven weken chemo en bestraling.

Toen hij dacht alles gehad te hebben, voelde hij een jaar later weer iets in zijn keel. Er schoot meteen van alles door zijn hoofd. “Het zat niet goed, dacht ik. Maar ergens hield ik hoop.” Totdat de dokter vertelde dat Bart niet meer beter zou worden. De tumor zit op een plek die niet te opereren is. “We gaan je behandelen met chemo en immunotherapie”, vertelde de dokter aan Bart. “We hopen dat het aanslaat, maar we geven je een jaar. Je hebt geen reële kans meer op genezing. Toen brak ik wel even. ”

De diagnose komt als donderslag bij heldere hemel. “Ik kon het niet bevatten”, zegt Bart. Toch zet hij de knop om en wil hij zoveel mogelijk uit het leven halen. “Ik voel mij goed, al is het een bizarre gedachte dat ik niet lang meer heb.” Zijn kinderen, een zoontje van acht en dochter van 5, houden hem op de been. “Ze maken de situatie heel bewust mee. Op een gegeven moment heb ik uitgelegd dat ik niet meer beter word. Dat gesprek was echt onmenselijk, eigenlijk zwaar klote gewoon. Omdat ze zo klein zijn beseffen ze het niet helemaal. Soms zijn ze erg verdrietig, maar al snel maakt verdriet ruimte voor blijdschap als we leuke dingen gaan doen.”

Wonder boven wonder slaat de behandelingen tot nu toe goed aan. De tumor is zelfs geslonken. “We hopen dat dit door de immunotherapie komt”, legt Bart uit. “Dit betekent dat ze de behandeling nog langer kunnen voortzetten. Dan hoop ik dat ik nog even mag genieten van al het moois op deze aarde.” Bart besluit zich samen met zijn zwager in te schrijven voor de 4Daagse voor KiKa. “Als je ziek bent, denk je toch wel even na over wat je achterlaat op deze wereld”, zegt hij. “Natuurlijk wilde ik geld inzamelen voor KiKa. Het feit dat kinderen overlijden aan kanker vind ik niet te verteren. Die onzekerheid waar al die gezinnen doorheen gaan, dat lijkt mij voor ouders nog veel erger dan de situatie waarin ik nu zit. Ik ben ontzettend trots dat ik al zoveel geld heb opgehaald. Het kan opeens snel met mij gaan. Daar ben ik mij van bewust en daarom geniet ik van elke dag. Carpe diem.

Wil jij Bart steunen? Of ook meelopen voor KiKa? Ga dan naar de 4Daagse Sponsorloop.